Saturday, December 22, 2012

અણબનાવ છે.

અસ્તિત્વ હોય ત્યાં સુધી જ આવજાવ છે,
બાકી, હૃદયને શ્વાસથી તો ક્યાં લગાવ છે ?
 
જોઈ લે, તારે હાથે મળ્યો એ જ ઘાવ છે,
એમાં છુપાઈ બેઠો એ, તારો સ્વભાવ છે.
 
વાદળનો વેશ લઈ હજી ઈચ્છાનું આવવું,
સુખ સાથે જિંદગીની સતત ધૂપછાંવ છે.
 
આખર મને મળી ગયા ફૂલો બધાંયે, પણ
બસ, એક ફૂલનો હજીયે કાં અભાવ છે ?
 
બોલ્યા કરું છું પણ, નથી ત્યાં પહોંચતું કશું,
પડઘાને સાદ સાથે કશો અણબનાવ છે.

શી રીતે..?


હોય ના એ બતાવું શી રીતે ?
રોજ ઈશ્વરને લાવું શી રીતે..! 
 
ઘેનમાં ડૂબ્યું લોક શ્રદ્ધાના,
ત્યાં હું શંકા ઉઠાવું શી રીતે ? 
 
છે પ્રથમથી જ લક્ષ્ય નક્કી તો,
કોઈથી દોરવાવું શી રીતે ?
 
હોય કિસ્સા હજી અધૂરાં ત્યાં,
ક્હે, તને હું સમાવું શી રીતે ? 
 
સાવ કાંટાળો માર્ગ છું, હું તો
કોઈ પગલાં વધાવું શી રીતે ?


ભીતર ન સળગે; ચાલશે, એવો રિવાજ છે,
બસ દ્વાર પર દીવો હશે, એવો રિવાજ છે !
 
દીધા કર્યું છે વ્હાલ તમે જેમને સતત,
છે શક્ય; એ રડાવશે, એવો રિવાજ છે !
 
જ્યાં ચાલી નીકળો તમે નોખી જ રાહ પર,
કો’ રાહ જોતું રોકશે, એવો રિવાજ છે !
 
જેને મધુરી વાંસળીનું મૂલ્ય હોય ના,
એ માત્ર ઢોલ પીટશે, એવો રિવાજ છે !
 
પડકાર ફેંકશો તમે પર્વતને જો કદી,
સૌ શબ્દ પાછા આવશે, એવો રિવાજ છે !
 
બહુ સાચવીને શ્વાસ તમે વાપરો છતાં,
એ ખૂટશે ’ને તૂટશે, એવો રિવાજ છે !
 
સુનીલ શાહ

ફાંટા પડ્યા

સંપ્રદાયોના અલગ રસ્તા પડ્યા,
માણસો વચ્ચે પછી ફાંટા પડ્યા.
 
હોય, હોવી જોઈએ મનને તલાશ,
આખરે ક્યાં આપણે ખોટા પડ્યા ?
 
દૂરથીયે મ્હેક લઈ આવ્યા તમે,
સૌ હવાના વ્યાપથી ભોંઠા પડ્યા.
 
લાવ્યા શું ને લૈ જવાના છીએ શું ?
એટલું પૂછતાં એ છોભીલા પડ્યા.
 
ચીસ સાથેની સફર લખતો રહ્યો,
ડાયરીનાં પાનાં બસ ઓછાં પડ્યાં.
 
સુનીલ શાહ
 

Tuesday, November 13, 2012

આપ સર્વેને દિવાળી અને નુતન વર્ષની હાર્દિક શુભકામના .........




*******************************************************












Saturday, September 29, 2012

ક્યાં જશું


શબ્દનો સંગાથ છોડી ક્યાં જશું
અર્થ સાથે મૌન જોડી ક્યાં જશું

માત્ર લૂલા સ્વાર્થ ખાતર હર વખત
સત્યને તોડી-મરોડી ક્યાં જશું !

શૂન્ય વત્તા શૂન્યના સામ્રાજ્યમાં
શૂન્યનું પ્રાધાન્ય તોડી ક્યાં જશું !

કરગરે અસ્તિત્વ ખાતર લાગણી
એ હદે, એને વખોડી ક્યાં જશું

ક્યાં રહ્યો છે કોઇ સથવારો “મહેશ”
લઇ દશા આવી કફોડી ક્યાં જશું       

 

Wednesday, September 5, 2012

પ્રથમ સૂર્ય પાસે …

પ્રથમ સૂર્ય પાસે ઉધારી કરે છે
પછી ચાંદ બહુ હોશિયારી કરે છે

જરી અમથી છે વાત મારી તમારી
છતાં સૌ વધારી વધારી કરે છે

હવે મારા મિત્રો, રહ્યાં ક્યાં છે મારા?
મળે છે મને, વાત તારી કરે છે

આ ઝાકળને આવી, તુજ આંસુની ઈર્ષા
જે ફૂલોથી કોમળ સવારી કરે છે

સુકોમળ સપન તે છતાં ઊગવાનાં
તું શું પથ્થરોની પથારી કરે છે!

મહેકતી પળો છે, બહેક મન મૂકીને
બધું શું વિચારી વિચારી કરે છે

અચાનક મળી તું, અવાચક છું હું, પણ
હૃદય હર્ષની ચિચિયારી કરે છે

- હેમંત પુણેકર

એનો વિવાદ છે…!

દોડું છું તોય ના પડું, એનો વિવાદ છે,
જીવી રહ્યો છું ફાંકડું, એનો વિવાદ છે.

કૈં કેટલા પ્રસંગે વહ્યાં છે આ આંસુ પણ,
લઈ હોઠે સ્મિત હું રડું, એનો વિવાદ છે
.
ઘર મહેલ જેવું હોઈ શકે છે વિશાળ પણ,
આખર હૃદય હો સાંકડું, એનો વિવાદ છે.

ખોટી કરે જે વાત, ન એને સહન કરું,
પરખાવું છું હું રોકડું, એનો વિવાદ છે.

વાંધો નથી એ કોઈને, ખુલ્લી કિતાબ છું,
હર પાને સ્વચ્છ સાંપડું, એનો વિવાદ છે…!


સુનીલ શાહ

Saturday, August 25, 2012

સાહેબા, શી રીતે સંતાડું તને

લે આ મારી જાત ઓઢાડું તને;
સાહેબા, શી રીતે સંતાડું તને.

કાંઈ પણ બોલ્યા વગર જોયા કરું,
મૌનની મસ્તીથી રંજાડું તને.

હૂબહૂ તારી જ લખવી છે ગઝલ,
તક મળે તો સામે બેસાડું તને.

કો’ક દિ’ એકાંતમાં ખપ લાગશે,
લાવ મારી યાદ વળગાડું તને.

ઘર સુધી આવવાની જિદ્દ ન કર,
ઘર નથી, નહિતર ના પાડું તને?

તું ખલીલ, આકાશને તાક્યા ન કર,
ચાલ છત પર ચંદ્ર દેખાડું તને.

- ખલીલ ધનતેજવી
કિસ્સો કેવો સરસ મઝાનો છે,
બેઉં વ્યક્તિ સુખી થયાનો છે.
પલ્લું તારી તરફ નમ્યાનો તને;
મુજને આનંદ ઊંચે ગયાનો છે !

-મુકુલ ચોકસી
સામેનો રથ આ વાતથી અણજાણ પણ નથી;
કે મારી પાસે એક્કે ધનુષ-બાણ પણ નથી.

વિસ્તરતી ચાલે મારી ક્ષિતિજો આ દૂર.. દૂર..
ને આમ કોઈ જાતનું ખેંચાણ પણ નથી.

માટે તો અર્થહીન આ ઊભા રહ્યા છીએ,
ત્યજવું નથી, ને કાયમી રોકાણ પણ નથી.

સંપૂર્ણ શાંતિ કેવી રીતે સંભવી શકે!
કર્ફ્યુ નખાય એટલું રમખાણ પણ નથી.

-મુકુલ ચોકસી
ઉપલબ્ધ એક જણની અદા શી અજબ હતી
એ પણ ભૂલી જવાયું કે શેની તલબ હતી
પાસે જઈને જોઉં તો કાંઈ પણ હતું નહીં
રેતી ઉપર લખ્યું હતું કે અહીં પરબ હતી !

- મુકુલ ચોકસી

ખબર છે તને ?

હૃદયને રસ્તે હું જન્મ્યો હતો, ખબર છે તને ?
રુદનને બદલે હું મલક્યો હતો, ખબર છે તને ?

હું તારી લટને કિનારે જ આવીને અટક્યો
ક્ષિતિજના ઢાળથી લપસ્યો હતો, ખબર છે તને ?

બિચારા ઈવ કે આદમને કંઈ ખબર ન્હોતી
પ્રણય મેં એમને શીખવ્યો હતો, ખબર છે તને ?

એ વર્ષોમાં તો રચાઈ નહોતી ભાષા છતાં,
હું બૂમ પાડીને બોલ્યો હતો, ખબર છે તને ?

સમયની શોધ થઈ તેની આગલી સાંજે
મેં ઇન્તજારને શોધ્યો હતો, ખબર છે તને ?

-મુકુલ ચોક્સી

(હયાતી છે)

પૂછ્યું મેં કોણ છે ! ઉત્તર મળ્યો યયાતિ છે,
ને બહાર જોઉં તો આખી મનુષ્યજાતિ છે.

બીજાને તૂટતા જોવા કરે છે આવું એ ?
આ આયનાનું વલણ કેમ આત્મઘાતી છે ?

ને આભ જેવા નિસાસાઓ ઢાંકવા માટે,
આ નાના-નાના પ્રપંચોની ખૂબ ખ્યાતિ છે.

સૂરજનું ખૂન થયું હોય એવો સંભવ છે,
આ ઢળતી સાંજે ક્ષિતિજ આખી કેમ રાતી છે ?

ભરાઈ ગઈ’તી એની પીઠ આખી જખ્મોથી,
બધાને લાગ્યું બહુ મજબૂત એની છાતી છે.

જો સ્થિરતા જ અનિવાર્ય હોય, હે મિત્રો,
ઢળી જવાની જરૂરિયાત પણ તો તાતી છે.

જીવન થકી જ જણાયું કે અહીં મરણ પણ છે,
થઈ મરણને લીધે જાણ કે હયાતી છે.

- મુકુલ ચોકસી

બધાના તારા વિશેના ખયાલ નોખા છે

બધાના તારા વિશેના ખયાલ નોખા છે.
જવાબ નોખા છે સહુના, સવાલ નોખા છે,

આ દર્દની પળેપળના દલાલ નોખા છે,
અમારા ગીત-ગઝલના કમાલ નોખા છે
.
તમે પકડવા જશો કાનથી તો નહીં પકડાય,
અમારા દર્દ તણા સૂર-તાલ નોખા છે.

ખરે છે આંખથી સૌની એ આંસુ છે સરખાં,
પરંતુ હાથમાં સૌના રૂમાલ નોખા છે
.
બધા ગતાનુગતિક ચિત્તવૃત્તિના છે શિકાર,
ઉપર-ઉપરથી ફકત હાલચાલ નોખા છે.

બધું જ ભ્રમ છે હું જાણું છું પણ મનાતું નથી,
આ ચંદ શ્વાસના ધાંધલ-ધમાલ નોખા છે.

રદીફ, કાફિયા ને છંદ સહુને હાંસિલ છે,
કલમ-કલમમાં પરંતુ કમાલ નોખા છે.


-વિવેક મનહર ટેલર

પ્રશ્ન કોઈ પણ નથી તો પૂછવું કેવી રીતે ?

પ્રશ્ન કોઈ પણ નથી તો પૂછવું કેવી રીતે,
 ના લખ્યું હો કાંઈ તો એ ભૂંસવું કેવી રીતે ?

પથ્થરોના આ નગરમાં કાચ જેવી લાગણી,
 તું જતાવીને પૂછે છે તૂટવું કેવી રીતે ?

છે ખબર પૂરેપૂરી એની કથાના અંતની,
 શાપ છે સહદેવનો તો સૂચવું કેવી રીતે ?

દ્વાર પર આવી ટકોરા સામટા ચૂપ થાય તો,
 દ્વારને અવઢવ રહે કે ખૂલવું કેવી રીતે ?

શિલ્પ ચ્હેરાની પીડાનું આંખ સામે જોઈને,
 છે વિસામણ એક આંસુ લૂછવું કેવી રીતે ?

કેટલા જન્મો થયા છે કેદ આ કોઠે પડી –
 પૂછતું કોઈ નથી કે છૂટવું કેવી રીતે ?

આ ભરી મહેફિલ સજાવી બેસતાં લાખો છતાં,
 જૂજ લોકોને ખબર છે ઊઠવું કેવી રીતે !


 - ઊર્વીશ વસાવડા

Tuesday, July 24, 2012

રાખ્યો નહીં.....!

સ્વજન થઇને સ્વજન જેવો તમે વહેવાર રાખ્યો નહીં
રહ્યા સાથે તમે, પણ સાથમાં સહકાર રાખ્યો નહીં !

અમે તો સાથ માગ્યો’તો તમારો જિંદગીભરનો
તમે તો જિંદગીમાં જીવવાનો સાર રાખ્યો નહીં !

સજાવ્યા’તા સુંવાળા કૈંક સપનાંઓ અમે તો, પણ
તમે એકેય સપનાં પર કશો અધિકાર રાખ્યો નહીં

પ્રસંગોપાત મળવાનું થતું, એ પણ નથી બનતું
ફરી મળવા વિષે પ્રસ્તાવ પણ સ્વીકાર રાખ્યો નહીં

ભરોસો આજપણ ઓછો નથી અમને તમારા પર
તમે તો ખુદ ભરોસાને, ભરોસેદાર રાખ્યો નહીં !

સ્મરણ સંજીવની થઇને જીવાડે છે મને, નહીંતર
જગતમાં કોઇએ બીજો કશો આધાર રાખ્યો નહીં

પ્રણયમાં તો મરીને પણ અમર થઇ જાય છે માણસ
મને મારા મરણનો પણ તમે, હકદાર રાખ્યો નહીં !

ડો.મહેશ રાવલ

અટપટો રસ્તો હશે તો ચાલશે

અટપટો રસ્તો હશે તો ચાલશે,
ભોમિયો સાચો હશે તો ચાલશે.

જે બતાવે, હોય કેવળ સત્ય તો,
આયનો નાનો હશે તો ચાલશે.

પર્ણ લીલું હોય કે પીળું, ફકત,
ડાળથી નાતો હશે તો ચાલશે.

સહેજપણ હો છાંયડાની શક્યતા,
માર્ગમાં તડકો હશે તો ચાલશે.

મેળવું જો જાત રાખીને અખંડ,
રોટલો અડધો હશે તો ચાલશે.

ખુદને મળવા શું વધારે જોઈએ..?
ઘરનો એક ખૂણો હશે તો ચાલશે.

આખું સરનામું ન આપો, કાંઈ નહિ,
વહાલનો નકશો હશે તો ચાલશે.


- સુનીલ શાહ

Friday, July 6, 2012

આ દીકરીઓ મોટી કેમ થઇ જતી હશે...?

આજે મારી દીકરીના જન્મદિને ........



















આ દીકરીઓ મોટી કેમ થઇ જતી હશે...?

વ્હાલના વિશાલ દરિયામાંથી
સમજણની સરિતા કેમ થઇ જતી હશે..?
આ દીકરીઓ મોટી...

મારે ઘેર ક્યારે આવશો પૂછવું હતું
તો ક્યારેય તમને નહિ છોડું શીદને કહેતી હશે...?
આ દીકરીઓ મોટી...

હમણાં તો ચોકલેટ માટે એને લડતી
ને આજ દવા મને કેમ ખવડાવતી હશે...?
આ દીકરીઓ મોટી...

આમ તો જુવો તો મારી જ છે એ સુગંધ
પણ ફોરમ બની એના ઘરે કેમ પ્રસરાવતી હશે..?
આ દીકરીઓ મોટી...

હાર્દિક યાજ્ઞિક

Saturday, June 16, 2012

રણ સર્જાયા વગર


ચાલ આગળ ચાલ, રોકાયા વગર,
કાપ રસ્તો ક્યાંય અથડાયા વગર.

કઈ રીતે આવી શકે પાછી સવાર,
સાંજનો આ પીંડ બંધાયા વગર ?

એ જ તો એક સત્ય છે આ પ્રેમનું,
કે, રહે નહિ કોઈ ચર્ચાયા વગર.

છે સમયની એ કરામત, કે સમય,
પાછો ક્યાં આવે છે બદલાયા વગર ?

શી રીતે જાણી શકો વંટોળને,
રણ ઉપર રણ બીજું સર્જાયા વગર ?

સુનીલ શાહ

રેતમાં તરવા જવાની જીદમાં


રેતમાં તરવા જવાની જીદમાં,
તરફડ્યાં જળ ત્યાગવાની જીદમાં.
જાતથી નારાજ કેવા થઈ ગયા !
સૌને રાજી રાખવાની જીદમાં.
વાસણો દોર્યાં અભેરાઈ ઉપર
ખાલીપો સંતાડવાની જીદમાં.
લ્યો, વરસનાં વ્હાણ ડૂબ્યાં હાથમાં
હસ્તરેખા લાંઘવાની જીદમાં.
છેવટે ઘરને ય સળગાવી દીધું
આંગણું અજવાળવાની જીદમાં.
- મિલિન્દ ગઢવી 

Sunday, May 13, 2012

માં નું ઉધાર

આજે મધર્સ ડે નિમિતે મારી માં માટે મને ગમતી એક સુંદર રચના પોસ્ટ કરું છું.




જો આંગળી કપાય તો લોહીની ધાર નીકળે,
લોહીના બુંદેબુંદમાં મારી માં નું ઉધાર નીકળે.

તારા હિસ્સાની રોટલીઓ પધરાવી મેં પેટમાં,
ને તોય માં તારા મુખે થી ઓડકાર નીકળે.

તારા આ કાળિયાને એવો શણગારતી,
જાણે સજીને સાજ આખી સરકાર નીકળે.

પહેલામાં નિશાળે જાતા જો રડી પડું હું તો,
એની આંખોમાંથી ય આંસુ ચોધાર નીકળે.

મારી સફળતાને એક’ દિ ફંફોસી જોઈ મે,
મારી માવલડીના સપના સાકાર નીકળે.

દાળ જો ના ગળે એના પૌત્રની પપ્પા પાસે,
તો બાની ઓઢણીના છેડેથી કલદાર નીકળે.

સાત જન્મોની સઘળી પુંજી લગાવી દઉં,
તોય મારી માવડી મારી લેણદાર નીકળે.

ખુદ ના આવી શક્યો તો માં ને મોકલી,
પૂછી જુઓ ખુદાને તો હકાર નીકળે .


-સાજીદ સૈયદ

Friday, March 23, 2012

જેને લીધે હું કોઈ બીજાનો નથી રહ્યો,


જેને લીધે હું કોઈ બીજાનો નથી રહ્યો,
એનો જ સાથ મારે સદાનો નથી રહ્યો.

સૌ સાંભળે છે વાત અગર સુખની હોય તો,
દુઃખ કહી શકાય એવો જમાનો નથી રહ્યો.

આખા જગતને હક છે-કરે મારા પર પ્રહાર,
હું કઈ હવે તમારી સભાનો નથી રહ્યો.

લૂંટી રહ્યો છે જગની મજાઓ જે માનવી,
એ માનવી જ આજ મજાનો નથી રહ્યો.

મારી ગરીબી જોઈ રડે છે હવે બીજા,
મારે તો આંસુનોય ખજાનો નથી રહ્યો.

શયતાનને ય જેની કસોટીમાં રસ પડે,
ઇન્સાન એવો બંદો ખુદાનો નથી રહ્યો.

એ પણ મદદ કરે છે ફક્ત ખાસ ખાસને,
અલ્લાહ પણ હવે તો બધાનો નથી રહ્યો.

બેફામ જન્મતાં જ કઈ એવું રડ્યો હતો,
વર્ષો થયાં છતાંય એ છાનો નથી રહ્યો.

-બેફામ

Tuesday, January 17, 2012

… કે તું આવી હશે


એ જ ભણકારા રહે હરપળ કે તું આવી હશે,
દૂર સુધી શ્હેર આ ઝળહળ કે તું આવી હશે.
ઠેઠ પાતાળેથી પ્રગટ્યાં જળ કે તું આવી હશે,
સાવ નોખાં લાગતાં હર સ્થળ કે તું આવી હશે.
હા હતી સાબરમતી પણ નામની કેવળ નદી,
બેઉ કાંઠે એય છે ખળખળ કે તું આવી હશે.
શ્વાસ-આંખો-ઉંબરો-આંગણ ને રસ્તાઓ બધા,
રોજ કરતાં છે વધું વિહ્વળ કે તું આવી હશે.
ક્યાં હવે સજ્જડ કોઇ કારણ રહ્યું છે તે છતાં,
ટેવવશ થઇ જાય છે અટકળ કે તું આવી હશે.

રાજેશ વ્યાસ ‘મિસ્કીન’




LIST

.........